I inteligentna deca imaju disleksiju

Bez obzira na to da li je dete prosečnih ili natprosečnih intelektualnih potencijala, može da ispolji poteškoće u savladavanju čitanja i pisanja.

Iako ove teškoće mogu da se uoče već na početku školovanja, dijagnoza se obično postavlja tek pred kraj drugog razreda. Tada se definitivno primećuje odstupanje od nivoa čitačkih sposobnosti vršnjaka.

– Disleksija i disgrafija su najčešći razvojni poremećaji sa kojima se susrećemo na početku školovanja – kaže Violeta Pravdica, logoped Doma zdravlja Voždovac. – Smetnje se ispoljavaju u oblastima tečnosti i brzine čitanja i pisanja, kao i tačnosti razumevanja pročitanog. Međutim, vrlo je bitno da se razlikuju deca sa nesavladanom tehnikom čitanja od deteta sa disleksijom. Za dete sa disleksijom je karakteristično da stalno pravi iste greške u čitanju bez obzira na to što se primenjuje dobra metoda u njegovom savladavanju.

S obzirom na to da su simptomi disleksije vrlo složeni i brojni dešava se da ih ne prepoznaju roditelji i učitelji.

– Nije retkost da simptome teškog savladavanja čitanja i pisanja roditelj i učitelj pripisuju lenjosti i nestašluku deteta – kaže Pravdica. – Ove poteškoće u učenju uglavnom su jako izražene i dugo traju, tako da je neophodno da se prevaziđu uz odgovarajući metod učenja.

Disleksija nije bolest i ne leči se u doslovnom smislu te reči. Uzrok njene pojave nije sasvim jasan, ali se zna da ona pogađa gotovo 10 odsto mališana. Javlja se i među nadarenom, kreativnom i uspešnom decom.

– Važno je da se istakne da disleksija i disgrafija nisu rezultat smanjene inteligencije, a nisu ni problem ponašanja i motivacije – kaže Pravdica. – Zato njihovu dijagnostiku i tretman može da ustanovi jedino logoped. Tretman se sprovodi individualno, uz saradnju sa učiteljima, školskim psiholozima i roditeljima. Učitelji su u obavezi da prilagode i modifikuju svoj način rada u odnosu na sposobnosti i potrebe svakog deteta.

VEZIVANjE PERTLI

DISLEKSIJU je moguće potvrditi na osnovu „slovkanja“ i nepovezivanja reči pri čitanju. U slučaju disgrafije dolazi do izostavljanja, zamene slova ili slogova, neurednog rukopisa, mešanja velikih i malih slova, nepravilne veličine i oblika slova, nedovršenih slova, smanjene brzine pisanja ili prepisivanja, opšte nečitljivosti, zgrčenih prstiju prilikom pisanja. Na ovaj poremećaj ukazuju i neobičan položaj tela, ručnog zgloba i papira prilikom pisanja. Zatim, nepotrebno brisanje napisanog, dete se često zbunjuje bez vidljivog razloga, nejasna artikulacija levo-desno, teškoće u verbalnom izražavanju. Mogu da budu prisutne i poteškoće s oblačenjem, obuvanjem, vezivanjem pertli…