Freepik
Istraživanje objavljeno u časopisu „Gojaznost” otkriva da kukuruzni sirup sa visokim procentom fruktoze, koji se pod nazivom “glukozno-fruktozni sirup” koristi u mnogim prehrambenim proizvodima, pa čak i onima koji se smatraju zdravim, poput proteinskih pločica i musli od integralnih žitarica, u velikoj meri doprinosi gojaznosti.
Iako je poznato da hrana sa visokim procentom šećera i masti povećava rizik od gojenja zbog viška kalorija i slabog trošenja energije, nova analiza prethodnih studija otkrila je da ovaj oblik kukuruznog sirupa smanjuje nivo hormona sitosti, prenosi Dejli mejl.
Fruktoza se prirodno nalazi u voću gde je u ravnoteženi sa visokim nivoom zdravih vlakana i drugih hranjivih materija.
Vrsta fruktoze koja se najčešće nalazi u prerađevinama i konzumira u SAD, preuzeta je iz kukuruza, lišena hranjivih materija i vlakana, a zatim pretvorena u kukuruzni sirup sa visokim sadržajem fruktoze.
Stručnjaci su objasnili da pri unosu hrane bogate fruktozom, količina korisne energije koja je dostupna za održavanje ćelija naglo pada, što dovodi do osećaja gladi.
Većina ugljenih hidrata i masti koji se konzumiraju povećavaju nivo adenozin trifosfata (ATP), molekula koji pokreće ćelije da se kreću, dele i obavljaju osnovne funkcije u ljudskom telu.
Na taj način se podstiče oslobađanje hormona zvanog leptin, koji signalizira mozgu da više nije potrebno jesti, ali kada se fruktoza metaboliše u jetri – ona koristi ATP kao izvor energije.
Smanjenje ATP-a u ćelijama povezano je sa glađu, žeđu, povećanim unosom hrane, usporenim metabolizmom tokom mirovanja i povećanom apsorpcijom soli.
Doktor Ričard Džonson, vodeći istraživač sa Medicinskog fakulteta Univerziteta Kolorado Anšic, kaže:
„Teorije koje u središte epidemije gojaznosti stavljaju metaboličke i prehrambene pokretače, delovi su slagalice objedinjene jednim poslednjim delićem – fruktozom. To je ono što pokreće naš metabolizam da pređe u režim niske potrošnje i izgubi kontrolu nad apetitom, a masna hrana onda postaje glavni izvor kalorija koje podstiču debljanje”, objašnjava Džonson.
Otkrivanje specifičnih pokretača nastanka gojaznosti daje uvid u moguće ciljane tretmane koji bi se na kraju mogli pokazati delotvornijim od lekova koji se sada mogu naći na tržištu.
Veliki deo istraživanja na koje su se naučnici bazirali, sprovedeno je na miševima, što predstavlja ograničavajući faktor kada je u pitanju određivanje kako bi se ove hipoteze mogle primeniti na ljude.
Komentari 0